การลดก๊าซเรือนกระจกในโคนมโดยการคัดเลือกพันธุกรรม

มีเทนจากการหมักในลำไส้ถือเป็นผู้สนับสนุนหลักของ GHG ที่มาจากสัตว์เคี้ยวเอื้อง การปล่อยมลพิษเหล่านี้ทำให้เกิดภาวะโลกร้อนและแสดงถึงการสูญเสียพลังงานอาหารในสัตว์เคี้ยวเอื้อง "แรงกดดันในการคัดเลือกในปัจจุบันกำลังเพิ่มการผลิตมีเทนทั้งหมดในประชากรโคนม แต่กำลังลดความเข้มข้นของมีเทน (ต่อกิโลกรัมของนม) เนื่องจากระดับผลผลิตที่สูงขึ้นของวัวแต่ละตัว ควรรวมการลดมีเธนในเป้าหมายการปรับปรุงพันธุ์ไว้ในการคัดเลือกด้วย ดัชนี” Oscar González-Recio, PhD, Department of Animal Breeding, Instituto Nacional de Investigación y Tecnología Agraria y Alimentaria (INIA), Madrid, Spain กล่าว การศึกษาครั้งนี้ได้พิจารณาการประเมินลักษณะทางพันธุกรรมและการตอบสนองทางเศรษฐกิจของลักษณะในดัชนีการคัดเลือก โดยใช้ค่าพารามิเตอร์ทางพันธุกรรมประมาณ 4,540 รายการจากโค 1,501 ตัว โครงการนี้ได้รับทุนสนับสนุนจากแผนการวิจัย การพัฒนา และนวัตกรรมแห่งชาติของสเปน พ.ศ. 2556-2563 แม้ว่าการผลิตมีเทนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาสภาวะสมดุลในกระเพาะรูเมน แต่คาดว่าการปล่อยก๊าซมีเทนทั้งหมดจะลดลง 4-6 เปอร์เซ็นต์ใน 10 ปี เนื่องจากการผลิตนมที่เพิ่มขึ้นต่อวัวหนึ่งตัว หากรวมการผลิตก๊าซมีเทนต่อปีต่อวัวหนึ่งตัวไว้ในเป้าหมายการผสมพันธุ์และน้ำหนักเฉพาะกิจรวมอยู่ในการผลิตก๊าซมีเทน การปล่อย ก๊าซเรือนกระจก จากโคจะลดลงร้อยละ 20 ใน 10 ปี ดร. กอนซาเลซ-เรซิโอ กล่าวเพิ่มเติมว่า "การเพิ่มผลิตภาพต่อวัวอาจลดจำนวนวัวที่ต้องการต่อการผลิตน้ำนมหนึ่งพันล้านกิโลกรัม ซึ่งมีส่วนช่วยในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่ยังไม่เพียงพอ หากไม่ดำเนินการใด ๆ ศักยภาพทางพันธุกรรมของ คาดว่าการผลิตก๊าซมีเทนจะเพิ่มขึ้น" แม้ว่าขีดจำกัดทางชีววิทยาของการผลิตก๊าซมีเทนยังไม่ทราบ การศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพในการรวมลักษณะทางสิ่งแวดล้อมไว้ในดัชนีการคัดเลือก ในขณะที่ยังคงรักษาจำนวนประชากรของวัวที่ให้ผลกำไรแก่ผู้ผลิต