เด็กเรียนรู้ที่จะแยกแยะความดีจากไม่ดีได้

การค้นพบนี้เป็นสิ่งที่น่าสังเกต เนื่องจากสื่อสำหรับเด็กจำนวนมาก เช่น หนังสือ ภาพยนตร์ วิดีโอเกม ฯลฯ ใช้ตัวละครสัตว์ที่เหมือนมนุษย์ แต่เนื่องจากเด็กจำนวนมากในการศึกษานี้ไม่ได้มองว่าตัวละครเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับตัวเอง นักวิจัยกล่าวว่าพวกเขาอาจมีโอกาสน้อยที่จะแปลบทเรียนทางสังคมจากเรื่องราวเหล่านี้ในชีวิตประจำวันของพวกเขา ดร. Patricia Ganea รองศาสตราจารย์ด้านการพัฒนาความรู้ความเข้าใจในช่วงต้นของ OISE มหาวิทยาลัยโตรอนโตกล่าวว่า "การค้นพบนี้ทำให้งานวิจัยจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แสดงให้เห็นว่าเด็ก ๆ สามารถประยุกต์ความรู้จากเรื่องราวที่เหมือนจริงได้ง่ายกว่า" "โดยภาพรวมแล้ว เด็ก ๆ มีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามศีลธรรมของเรื่องราวมากกว่าเมื่อมีตัวละครที่เป็นมนุษย์" ตัวละครมนุษย์กับสัตว์ที่เหมือนมนุษย์ ในการศึกษานี้ เด็กๆ ฟังนิทานที่มีตัวละครทั้งที่เป็นมนุษย์หรือสัตว์ที่พูดได้และสวมเสื้อผ้า หนังสือแต่ละเล่มสอนให้เด็กรู้จักการแบ่งปันกับผู้อื่น การให้ที่เห็นแก่ผู้อื่นของเด็กได้รับการประเมินก่อนและหลังการอ่าน โดยรวมแล้ว เด็กก่อนวัยเรียนแบ่งปันกันมากขึ้นหลังจากฟังหนังสือกับมนุษย์ เด็กที่ได้อ่านหนังสือที่มีตัวละครเป็นสัตว์แบ่งปันกันน้อยลงหลังการอ่าน นักวิจัยประเมินว่าเด็ก ๆ มองว่าตัวละครสัตว์เป็นมนุษย์หรือไม่ เด็กส่วนใหญ่กล่าวว่าสัตว์เหล่านี้ไม่มีคุณลักษณะของมนุษย์ ในบรรดาเด็กที่อ่านหนังสือเรื่องสัตว์นั้น เด็กๆ ที่เห็นลักษณะของมนุษย์เป็นสัตว์มนุษย์มีความเห็นร่วมกันมากขึ้นหลังจากอ่านจบ นักวิจัยกล่าวว่าสาเหตุหนึ่งที่ เด็ก บางคนไม่แสดงท่าทีเอื้ออาทรอาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ตีความสัตว์มนุษย์ว่าคล้ายกับตัวพวกเขาเอง หนังสือที่มีตัวละครที่สมจริงนำไปสู่การเรียนรู้ที่ดีขึ้น Dr. Ganea กล่าวว่าผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าหนังสือนิทานสามารถมีผลกระทบทันทีต่อพฤติกรรมทางสังคมของเด็ก "หนังสือที่เด็กสามารถเชื่อมโยงได้ง่ายเพื่อเพิ่มความสามารถในการนำบทเรียนจากนิทานไปใช้ในชีวิตประจำวัน" เธอกล่าว "สิ่งสำคัญสำหรับนักการศึกษาและผู้ปกครองในการเลือกอย่างรอบคอบเมื่อเป้าหมายคือการสอนความรู้ในโลกแห่งความเป็นจริงและพฤติกรรมทางสังคมผ่านหนังสือนิทาน" Nicole Larsen ผู้ซึ่งทำงานร่วมกับ Dr. Ganea ในการศึกษานี้ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาระดับปริญญาโทของเธอ เห็นด้วยและสังเกตว่า "ผู้ปกครองสามารถมีบทบาทสำคัญในการเรียนรู้ของเด็กโดยขอให้พวกเขาอธิบายส่วนต่างๆ ของเรื่องราวและช่วยให้พวกเขาเห็นความคล้ายคลึงกันระหว่าง เรื่องราวและชีวิตของพวกเขาเอง” การทดสอบการแบ่งปันของเด็ก ในการศึกษานี้ เด็กๆ มีโอกาสแบ่งปันสติกเกอร์ 10 ชิ้นของตนกับเด็กคนอื่นก่อน จากนั้นพวกเขาก็อ่านหนังสือหนึ่งในสามเล่ม: หนังสือเกี่ยวกับการแบ่งปันกับตัวละครของมนุษย์ หนังสือเล่มเดียวกันกับตัวละครสัตว์มนุษย์; หรือหนังสือเกี่ยวกับเมล็ดพันธุ์ หนังสือเล่มนี้ใช้เพื่อตรวจสอบว่าการแบ่งปันเปลี่ยนไปอย่างไรเมื่อเรื่องราวไม่เกี่ยวข้องกับการแบ่งปัน หลังจากอ่านเสร็จ เด็กๆ ก็มีโอกาสแจกสติกเกอร์ใหม่อีกครั้ง จำนวนสติกเกอร์ที่แชร์เป็นตัวชี้วัดการให้ที่เห็นแก่ผู้อื่นของเด็ก นอกจากนี้ เด็กยังถูกขอให้จัดหมวดหมู่รูปภาพต่างๆ ของมนุษย์ สัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ และสัตว์จริง โดยมีลักษณะของมนุษย์หรือสัตว์ เพื่อดูว่านิทานที่มีตัวละครสัตว์น่าสนใจสำหรับเด็กเล็กหรือไม่ นักวิจัยได้ขอให้เด็กที่อ่านหนังสือเมล็ดพันธุ์เลือกระหว่างหนังสือมนุษย์กับสัตว์ โดยรวมแล้ว นักวิจัยพบว่า: เด็กแบ่งปันมากขึ้นหลังจากอ่านหนังสือของมนุษย์ และน้อยลงหลังจากอ่านหนังสือสัตว์หรือหนังสือที่ไม่เกี่ยวข้องกับเมล็ดพืช ยิ่งเด็กกล่าวถึงลักษณะของมนุษย์ที่มีต่อสัตว์มนุษย์มากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งแบ่งปันมากขึ้นหลังจากอ่านหนังสือสัตว์ เด็กไม่ชอบหนังสือประเภทใดประเภทหนึ่งมากกว่าอีกประเภทหนึ่ง